Το «χαρτί» της συσπείρωσης, παίζει η κυβέρνηση. Στόχος η διατήρηση της πλειοψηφίας στην Βουλή, αλλά και το εκλογικό ακροατήριο.
Κατά πόσον θα είναι αρκετό, με τους πάντες στους «δρόμους», μέλλει να αποδειχθεί…
Οι κυβερνήσεις αναδεικνύονται από το εκλογικό σώμα, αλλά η επιβίωσή τους κρίνεται στην Βουλή…
Όσο κι αν σημαντικός αριθμός των μελών της... παρούσας κυβέρνησης εκτιμούσε –ή και συνεχίζει να εκτιμά- ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να «πέσουν» και ως αποτέλεσμα κινητοποιήσεων στους δρόμους, στις συντεταγμένες δημοκρατίες, ευλόγως, αυτό μπορεί να συμβεί μόνον στην Βουλή.
Πρόκειται για κάτι που, δίχως αμφιβολία, γνωρίζει καλά ο φίλτατος κ.Α.Τσίπρας.
Το απέδειξε, πρώτον, περίπου προ έτους όταν προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά επ’ αφορμή της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και δεύτερον, εσχάτως, παίζοντας «το χαρτί της συσπείρωσης», τόσο για την κοινοβουλευτική του ομάδα, όσο και για το πολιτικό του ακροατήριο.
Ένα «χαρτί» το οποίο υπό τις παρούσες συνθήκες, μπορεί να παιχτεί πλέον, κατά τρόπο σχετικά αξιόπιστο και ενδεχομένως αποτελεσματικό, μόνον με την προώθηση του περίφημου «παράλληλου προγράμματος» και με ένα τμήμα της υπόθεσης πάταξη της «διαπλοκής» που αφορά στις φορολογικές «λίστες» κάθε είδους αλλά και στις τηλεοπτικές άδειες.
Τι άλλο απέμεινε, ως «ατού» άραγε, για την πρωτο-δεύτερη φορά αριστερά, όταν το σύνολο των λοιπών υποσχέσεών της έχει εξανεμιστεί;
Αντίθετα, όλα αυτά τα ζητήματα ήσαν στην προεκλογική ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ (την πρώτη αλλά και την δεύτερη φορά αριστερά) και αποτελούν σήμερα πιθανή σανίδα σωτηρίας αλλά και επιχειρηματολογία «αιχμής» για τα μέλη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, υπό το φως των διογκούμενων κοινωνικών αντιδράσεων.
Με την υπόθεση της αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής από τους «θεσμούς» να βαίνει σε ενδεχομένως μακρά καθυστέρηση, δημιουργώντας έτσι πολλαπλούς κινδύνους για την οικονομία και τη χώρα, την υπόθεση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης να έχει οδηγήσει στους δρόμους περίπου τους πάντες, από τους αγρότες έως τις «γραβάτες» και με τον φίλτατο κ.Μουζάλα να προαναγγέλλει –κατά τρόπο έντιμο πλην κυνικό- το ενδεχόμενο «κλείσιμο» των συνόρων και τον συνεπακόλουθο εγκλωβισμό των προσφυγικών ροών στη χώρα μας, οι επιλογές που έχει στην διάθεσή του ο κ.Τσίπρας δεν είναι πολλές…
Τώρα εάν το περίφημο «παράλληλο πρόγραμμα» δεν έχει την «αρχική» του μορφή,
ή εάν ο τρόπος με τον οποίο προωθείται η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών αποδειχθεί αντισυνταγματικός, ίσως, να μην έχει ιδιαίτερη σημασία, κατά την πολιτική ανάγνωση της κυβέρνησης, όταν το κύριο ζητούμενο για την ίδια είναι η διατήρηση της πλειοψηφίας της στην Βουλή.
Όσο, δε, για την πάταξη της φοροδιαφυγής και δη της μεγάλης, αυτή, ως γνωστόν, είναι μια συνεχής μάχη…
Τώρα κατά πόσον το «χαρτί» της συσπείρωσης θα «βγει» για τον φίλτατο κ.Τσίπρα, θα το μάθουμε όλοι μόνον όταν δοκιμαστεί η κυβερνητική πλειοψηφία, επ’ ευκαιρία φερ’ειπείν του ασφαλιστικού…
Προς το παρόν ας αρκεστούμε στις ιαχές Στουρνάρα –αλλά και Τσακαλώτου- σχετικά με τους πολλαπλούς κινδύνους που ελλοχεύουν για την οικονομία και τη χώρα σε περίπτωση καθυστέρησης στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής, αλλά και στις κάθε λογής κινητοποιήσεις που μας επιφυλάσσουν οι αγρότες ή άλλες κοινωνικές ομάδες, επ’αφορμή της ασφαλιστικής και της φορολογικής μεταρρύθμισης…
Το βέβαιον είναι ωστόσο, ότι ο χρόνος δεν είναι στο πλευρό του φίλτατου κ.Τσίπρα.
Το «χαρτί» της κομματικής συσπείρωσης, από μόνο του, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως «άσσος» και η εξασφάλιση της παρτίδας θα απαιτήσει πρωτοβουλίες και αποφασιστικές κινήσεις εκ μέρους της κυβέρνησης.
Είναι σε θέση να τις παρουσιάσει;
Του κ.Ν.Γ.Δρόσου
